Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου.1971-2021. Μισός αιώνας θέατρο, Ένας κόσμος ολόκληρος

EMBΛHMATIKEΣ ΜΟΡΦΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΟΚ Το πιο ξακουστό καλλιτεχνικό επίτευγμα του Χρίστου Σιοπαχά είναι η βραβευμένη ταινία Η κάθοδος των εννιά (1984), από τις πρώτες που άγγιξαν τη χαίνουσα πληγή του ελληνικού εμφυλίου. Δημιουργός με βαθιά μόρφωση και κατάρτιση, σπούδασε πολι- τικές επιστήμες, θέατρο και κινηματογράφο σε Αθήνα και Μόσχα. Προσωπικότητα με έντονη άποψη και φλογερό ταμπεραμέντο, είχε ευχέρεια στον χειρισμό του λόγου και έγραφε σενάρια και κριτικές. Η θεατρική του πορεία άρχισε ουσιαστικά στο Εθνικό Θέατρο τη δεκαετία του ’80 και στη θεατρική αγορά της Κύπρου έπεσε σαν μετεωρίτης τον Φεβρουάριο του 1994, με την ιστορική παράσταση Χορεύοντας στη Λούνασα. Η παραγωγή με το αυτο- βιογραφικό αριστούργημα του Μπράιαν Φρίελ συγκαταλέγεται στις κορυφαίες της δεύτερης εικοσαετίας του ΘΟΚ. Αφού έγιναν οι «συστάσεις», το Δ. Σ. ανέθεσε έναν χρόνο αργότερα στον σκη- νοθέτη από το Φρέναρος τη διεύθυνση του Οργανισμού. Ήταν περίοδος αναδιοργάνωσης σε όλα τα επίπεδα και ανανέωσης του καλλιτεχνικού δυναμικού. Κατά την τριετία που διετέλεσε διευθυντής, σκηνοθέτησε ο ίδιος συνολικά πέντε έργα, αποκαλύπτο- ντας δείγματα του καλλιτεχνικού του στάτους. Με τραχύτητα και επιδεξιότητα σκηνοθέτησε τον Ρομπέρτο Τσούκκο του Μπερνάρ-Μα ρί Κολτές (1996), με τον Αχιλλέα Γραμματικόπουλο στον ρόλο ενός κατά συρροήν δολοφόνου. Το σκληρό ιρλανδικό δράμα Ντα του Χιου Λέναρντ εγκαινίασε τον καινούργιο χώρο της Νέας Σκηνής, στις σημερινές Αποθήκες. Αξιοσημείωτη και η Λυσιστρά ­ τη του (1997), με άνδρες ηθοποιούς στους βασικούς γυναικείους ρόλους. Εξάλλου στη θητεία του πιστώνονται οι δύο αριστοφα- νικές συνεργασίες με τον Σωτήρη Μουστάκα, το 1996 και το 1998, με σκηνοθέτες τον Κώστα Τσιάνο και τον Διαγόρα Χρονόπουλο. Η ιδιοσυγκρασία του μπορεί να μην «έδεσε», ωστόσο μετά την παράδοση της σκυτάλης υπέγραψε τέσσερις ακόμη καλοστημένες παραστάσεις με σπουδαία έργα. Πιο επιτυχημένα τη Μικρή μας πόλη (2008) και τον Υπολοχαγό του Ίνισμορ (2006) και λιγό- τερο το Περιμένοντας τον Γκοντό (2007) και τον Ρινόκερο (2014). (ΓΣ) 3.37 ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΙΟΠΑΧΑΣ (1947–2019)

RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==